_دختری که سایبون عفتش _زیر پای یاغیا لگد میشد _اما تو تست نجابت همیشه _نمره هاش بالای مرز صد میشد ^*^*^ _قدیما هر کی خودش بود و خودش _حرف شکل تو و شکل من نبود _تو دل دخترای ساده ی شهر _ عقده مثه کسی شدن نبود ^*^*^ _اون روزا اتاق بچه ها فقط _بوی اسباب بازی و کتاب میداد _بابا شب از سر کار که بر میگشت _سارا دستش یه لیوان آب میداد ^*^*^ _حتی اون وقتا که قانون شده بود _کسی بیرون نره از ساعت هشت _دارا با مشت گره کرده بازم _تو خیابون پی آزادی میگشت ^*^*^ _ غرور مردم او روزای شهر _مثه حالا،که تو ابهامه نبود _اون روزا غیرت مردونه فقط _واسه تیتر داغ روزنامه نبود ^*^*^ _روزگاری جوونامون اینقده _عاشق هوای غربت نبودن _به خدا فاطمه هامون اون روزا _مثه حالا بی هویت نبودن ^*^*^ _میبخشد دیگه . بقیشو بعدا میزارم _نظر یادتون نره _کپی با ذکر منبع