سلام

این داستانو بخونین . خیلی جالبه

نظـــــــــر فرامـــــــــــــوش نشـــــــــــــه 

دم غروب بود . از دانشگاه بر مي گشت . ماشينها کنارش توقف مي کردند. پسرها متلک مي گفتند . ناراحت بود چشمش به گلدسته هاي  هاي امامزاده مي افتد . به داخل امامزاده رفت باخدا راز و نياز کرد . گريه کرد  .سبک شد . به راهش ادامه داد. کسي مزاحمش نشد. ديگر ماشيني توقف نمي کرد . ديگر متلکي در کار نبود. در دل گفت: خدايا ممنونم . ناگهان به خود آمد ديد که هنوز چادر زيباي امامزاده   روي سرش بود. لبخند روي صو رتش آمد.